Ενας από τους στόχους του Διεθνούς Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου ήταν από την αρχή του να φέρει το κοινό της Πελοποννήσου πιο κοντά στους δημιουργούς των ταινιών που παρουσιάζει. Φέτος, μιας και οι συνθήκες επέβαλαν να πραγματοποιήσουμε διαδικτυακά το φεστιβάλ ζητήσαμε από συνεργάτες και εθελοντές του φεστιβάλ να πάρουν συνεντεύξεις από τους σκηνοθέτες του προγράμματος ONLINE ώστε να φέρουν τις ταινίες τους ακόμη πιο κοντά στο κοινό. Οι συνεντεύξεις αυτές ρίχνουν φως στη καλλιτεχνική ματιά των σκηνοθετών μιλώντας παράλληλα για την προσωπική τους σύνδεση με την δημιουργία τους. Οι συνεντεύξεις των ταινιών που περιλαμβάνονται στο αφιέρωμα "Διεκδικώντας την Ελευθερία" πραγματοποιήθηκαν από τους φοιτητές των Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, ως μέρος της συνεργασίας μας με το Πανεπιστήμιο.
Οι συνεντεύξεις των σκηνοθετών διεξήχθησαν από τους: Μάνος Καλαφατέλης, Ντίνα Σοτάκη, Στέλλα Παπακωνσταντίνου, Κώστας Μέτσος, Γιάννης Κουτρέσης, Γιαννης Μανωλούδης, Ανδριάννα Γιαννακοπούλου, Δάφνη Αληχοντζώτη, Ornela Koutrolli, Ηλέκτρα Κατσιμίχα, Βάλια Ορφανίδου, Αντωνία Πτερνέα και οι Μαρία Σιαμάτρα, Μαρία Νικολακοπούλου, Γιώργος Γερανάκης, Άγγελος Κουρέπης, Μαρία Γαλάνη, Καλλιόπη Καλποδήμου, Κατερίνα Mefsout από την ομάδα του τμήματος Θεατρικών Σπουδών του ΠΑ.ΠΕΛ.
Luca Ammendola: «Αγαπητό μου παιδί».
Για τον σκηνοθέτη, ο κινηματογράφος δεν είναι απλώς μία μορφή τέχνης, είναι και μία πολιτική δράση. Σκοπός του είναι να ρίχνει φως στους ανθρώπους ξεχασμένους από την κοινωνία. Όταν συνάντησε τυχαία τον πατέρα Ρενάτο, ο οποίος του μίλησε για το έργο του, αποφάσισε να κάνει την ταινία, έτσι ώστε ο κόσμος να μάθει για την σκληρή ζωή των αγοριών στις φαβέλες της Βραζιλίας.
Ο σκηνοθέτης εκφράζει τον θαυμασμό του για τον πατέρα Ρενάτο, ο οποίος καθ’όλη την διάρκεια της ταινίας υπογραμμίζει την δύναμη της αγάπης, της συντροφικότητας, καθώς και την ανάγκη για εκπαίδευση και κοινωνικο-οικονομική δικαιοσύνη.
Ο Λούκα Αμεντόλα πέρασε πολύ χρόνο με τα αγόρια, συζητώντας μαζί τους, παίζοντας ποδόσφαιρο, ωσότου να τον εμπιστευτούν και να του ανοίξουν την καρδιά τους. Τους έκανε να καταλάβουν πως βρίσκεται εκεί για να μάθει ο κόσμος την ιστορία της ζωής τους με έναν τρόπο δίκαιο, γεμάτο αγάπη, ταπεινότητα και σεβασμό.
Ο σκηνοθέτης χρειάστηκε, περίπου, 5 χρόνια για την έρευνα και την μελέτη του υλικού. Επισκέφθηκε την Βραζιλία δύο φορές και την τρίτη φορά που πήγε έγιναν τα γυρίσματα, που διήρκησαν 5 εβδομάδες.
Σε προσωπικό επίπεδο, αυτό που σημάδεψε θετικά τον σκηνοθέτη, είναι το γεγονός της συνειδητοποίησης πως η αγάπη και η συμπόνια είναι εφικτά και σε πρακτικό επίπεδο όταν υπάρχει η θέληση για αλλαγή. Η ηθική ανάπτυξη είναι το κλειδί για να αλλάξει προς το καλύτερο αυτός ο κόσμος και αυτό είναι κάτι που του το έμαθαν ο πατέρας Ρενάτο και τα αγόρια.
Μπορείτε να δείτε ολόκληρη τη συνέντευξη του σκηνοθέτη με την Ηλέκτρα Κατσιμίχα στα αγγλικά εδώ.
Dror Dayan: «Όχι μονάχα η φωτογραφία σας»
Όλες οι ταινίες που έχουν ως θέμα την Παλαιστίνη, συσχετίζονται άμεσα με την έννοια της ελευθερίας.Το ίδιο ισχύει και για την ταινία του σκηνοθέτη Ντρορ Ντάγιαν. Οι χαρακτήρες της ταινίας αναζητούν με θέρμη τις διαφορετικές μορφές ελευθερίας και δικαιοσύνης.
Η ταινία αφουγκράζεται καίρια πολιτικά ζητήματα, παράλληλα, όμως, παρουσιάζει και τις προσωπικές στιγμές των χαρακτήρων μέσα στην καθημερινότητά τους. Οι θεατές νιώθουν πως είναι και οι ίδιοι μέρος της ζωής τους.
Μπορείτε να δείτε ολόκληρη τη συνέντευξη του σκηνοθέτη με τον Γιώργος Γερανάκης στα αγγλικά εδώ.
Christina Zorich: «Οι νέοι πόλεμοι της δουλείας»
Η σεξουαλική εκμετάλλευση και πορνεία είναι αναμφισβήτητα, μία μορφή σκλαβιάς. Σκοπός της Κριστίνα Ζόριχ είναι να περάσει το μήνυμα αυτό στον θεατή. Συγκεκριμένα γεγονότα και πρόσωπα στην ζωή της, της έδωσαν το ερέθισμα για την δημιουργία της ταινίας. Το 2012, γνωρίστηκε με μία νοσοκόμα, η οποία βοηθούσε τα άτομα που είχαν υποστεί σεξουαλική παρενόχληση. Στη συνέχεια, η γυναίκα αυτή, ονόματι Έρικα Γκριβ, ίδρυσε μία μη-κυβερνητική οργάνωση στην Αμερική για γυναίκες και παιδιά-θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης. Όταν η σκηνοθέτης άκουσε τις ιστορίες των ανθρώπων αυτών ένιωσε προσβεβλημένη ως γυναίκα, μα πάνω από όλα, ως άνθρωπος. Έτσι αποφάσισε να κάνει την ταινία, «Οι νέοι πόλεμοιοι της δουλείας». Οι χαρακτήρες στο ντοκιμαντέρ, είναι οι άνθρωποι με τους οποίους γνωρίστηκε κατά την διάρκεια των ταξιδιών της.
Όταν η Κριστίνα Ζόριχ άκουσε για πρώτη φορά για όλα όσα συνέβαιναν στην Νοτιοανατολική Ασία, ένιωσε θυμό και αναρωτήθηκε γιατί η κυβέρνηση παραμένει τόσο αμέτοχη σε ένα τόσο οργανωμένο έγκλημα. Μάλιστα, χαρακτηρίζει την αδιαφορία αυτή ως «επική αποτυχία». Το θέμα της ταινίας αφορά όχι μονάχα την Νοτιοανατολική Ασία, αλλά, δυστυχώς, την κάθε χώρα, παγκοσμίως, ξεχωριστά.
Μπορείτε να δείτε ολόκληρη τη συνέντευξη της σκηνοθέτιδας με τη Ντίνα Σοτάκη στα αγγλικά εδώ.
Μην ξεχάσετε να δείτε τις ταινίες της ημέρας 13/2 μέχρι τις 23:59 στον παρακάτω σύνδεσμο!