Ενας από τους στόχους του Διεθνούς Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου ήταν από την αρχή του να φέρει το κοινό της Πελοποννήσου πιο κοντά στους δημιουργούς των ταινιών που παρουσιάζει. Φέτος, μιας και οι συνθήκες επέβαλλαν να πραγματοποιήσουμε διαδικτυακά το φεστιβάλ ζητήσαμε από συνεργάτες και εθελοντές του φεστιβάλ να πάρουν συνεντεύξεις από τους σκηνοθέτες του προγράμματος ONLINE ώστε να φέρουν τις ταινίες τους ακόμη πιο κοντά στο κοινό. Οι συνεντεύξεις αυτές ρίχνουν φως στη καλλιτεχνική ματιά των σκηνοθετών μιλώντας παράλληλα για την προσωπική τους σύνδεση με την δημιουργία τους. Οι συνεντεύξεις των ταινιών που περιλαμβάνονται στο αφιέρωμα "Διεκδικώντας την Ελευθερία" πραγματοποιήθηκαν από τους φοιτητές των Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, ως μέρος της συνεργασίας μας με το Πανεπιστήμιο.
Οι συνεντεύξεις των σκηνοθετών διεξήχθησαν από τους: Μάνος Καλαφατέλης, Ντίνα Σοτάκη, Στέλλα Παπακωνσταντίνου, Κώστας Μέτσος, Γιάννης Κουτρέσης, Γιαννης Μανωλούδης, Ανδριάννα Γιαννακοπούλου, Δάφνη Αληχοντζώτη, Ornela Koutrolli, Ηλέκτρα Κατσιμίχα, Βάλια Ορφανίδου, Αντωνία Πτερνέα και οι Μαρία Σιαμάτρα, Μαρία Νικολακοπούλου, Γιώργος Γερανάκης, Άγγελος Κουρέπης, Μαρία Γαλάνη, Καλλιόπη Καλποδήμου, Κατερίνα Mefsout από την ομάδα του τμήματος Θεατρικών Σπουδών του ΠΑ.ΠΕΛ.
Jannik Splidsboel «Είμαι η Έρικο»
Ο σκηνοθέτης ήθελε πάντοτε να δημιουργήσει μία ταινία με θέμα την κλασική μουσική. Η δυσκολία αυτού του εγχειρήματος είναι το γεγονός ότι ένας μουσικός δεν σημαίνει, αυτομάτως, ότι έχει και μία ενδιαφέρουσα προσωπικότητα. Κάποια στιγμή ο Jannik παρακολούθησε μία συναυλία της Έρικο. Δεν την γνώριζε καθόλου, ούτε ως άνθρωπο, ούτε ως πιανίστρια. Όταν πήγε να την συναντήσει στο καμαρίνι την είδε να κλαίει. Λίγο νωρίτερα, το ίδιο έκαναν και οι θεατές. Την προσέγγισε γιατί ένοιωσε ότι η γυναίκα αυτή προσπαθούσε με όλη της την ψυχή να επικοινωνήσει κάτι μέσω της μουσικής της.
Αρχικά η Έρικο ήταν επιφυλακτική απέναντι στον σκηνοθέτη. Με τον καιρό, όμως, τον εμπιστεύτηκε και του μίλησε για την προσωπική της ιστορία και για την οικογένειά της. Ο σκηνοθέτης κατάλαβε ότι η πιανίστρια αυτή κατόρθωσε να ανοίξει μία πόρτα σε ένα νέο μουσικό ταξίδι, έχοντας την έντονη επιθυμία να αλλάξει πορεία.
Η Έρικο δηλώνει πως πρώτα αναγνώρισε την πιανίστρια μέσα της και μετά τον άνθρωπο που πραγματικά είναι, εκδηλώνοντας, κάποια στιγμή, ακόμη και τον θυμό της για το πιάνο. Η σχέση της με το πιάνο είναι μία σχέση αγάπης-μίσους. Παρ’όλα αυτά, δεν το εγκατέλειψε. Κατάφερε να μετατρέψει την αγάπη της για αυτό σε κάτι νέο.
Ο σκηνοθέτης, συσχετίζει την ελευθερία με το ερώτημα που ο καθένας θα πρέπει να θέσει στον εαυτό του: «Είμαι ευτυχισμένος με αυτό που κάνω;» Εάν η απάντηση είναι «όχι», τότε «τί πρέπει να κάνω για να το αλλάξω;»...
Η ταινία έχει σχέση με την φιλία, την αγάπη, την ζωή, την ελευθερία και το δικαίωμα του να είναι κάποιος διαφορετικός. Τίποτα δεν είναι δεδομένο στην ζωή και η κάθε στιγμή θα πρέπει να εκτιμάται.
Μπορείτε να δείτε ολόκληρη τη συνέντευξη του σκηνοθέτη με τη Ντίνα Σοτάκη στα αγγλικά εδώ.
Judit Kalmar, Celine Coste Carlisle «Σιωπή-Φωνές της Λισαβόνας»
Η σκηνοθέτης, Σελίν Κοστ Καρλάιλ, μετακόμισε στην Πορτογαλία πριν από 20 χρόνια και εκεί γνώρισε την Ιβόν Ντίας, μία τραγουδίστρια της παραδοσιακής μουσικής Φάντο. Η Ιβόν Ντίας, μία γυναίκα με καταπληκτική φωνή, ξεκίνησε να τραγουδάει επαγγελματικά σε ηλικία 60 ετών. Σήμερα, είναι 85 ετών, γεμάτη ζωή. Επιθυμία της Σελίν, εδώ και πολλά χρόνια, ήταν να γυρίσει μία ταινία για την ζωή της καλλιτέχνιδος. Η επιθυμία της αυτή έγινε πραγματικότητα όταν ξεκίνησε την συνεργασία της με την Τζούντιτ Καλμάρ. Η απόφαση πάρθηκε από κοινού το καλοκαίρι του 2017, όταν οι δύο γυναίκες βρισκόντουσαν στην Ελλάδα! Η ταινία ολοκληρώθηκε το 2020.
Αρχικά, η Σελίν δεν ήθελε να συμμετάσχει στην ταινία, ευτυχώς, όμως, έπαιξε δίνοντας μία διαφορετική νότα στην όλη ατμόσφαιρα, μιας και η ίδια γνωριζόταν προσωπικά με τους μουσικούς και τις οικογένειές τους. Η ταινία έγινε με απόλυτο σεβασμό απέναντι στους χαρακτήρες της κοινότητας, οι οποίοι, (την περίοδο εκείνη), αντιμετώπιζαν διάφορα κοινωνικά ζητήματα.
Σκοπός της ταινίας είναι η παρουσίαση της κοινότητας και των παραδόσεων που, δυστυχώς, σιγά-σιγά χάνονται. Πολύ σημαντικό ρόλο έπαιξαν και τα τραγούδια που ακούγονται καθ’όλη την διάρκεια της ταινίας. Τα τραγούδια της παραδοσιακής μουσικής Φάντο έχουν έναν, απόλυτα, προσωπικό χαρακτήρα και πολύ συχνά αφηγούνται την ζωή των τραγουδιστών.
Παρακολουθώντας την ταινία, ο θεατής συνδέεται άμεσα με έντονα στοιχεία, όπως είναι αυτά της μουσικής, της παράδοσης και των κοινωνικών ανησυχιών.
Μπορείτε να δείτε ολόκληρη τη συνέντευξη της σκηνοθέτιδας με την Αντωνία Πτερνέα στα αγγλικά εδώ.
Iara Lee «Εισβάλλοντας στο Τσέρνομπιλ-Εξερεύνηση μετά την Αποκάλυψη»
Η σκηνοθέτης αποφάσισε να κάνει την ταινία όταν ανακάλυψε πως το Τσέρνομπιλ έχει μετατραπεί σε μία περίεργη τουριστική ατραξιόν. Η ταινία έχει πολλές πτυχές, τόσο φιλοσοφικές, όσο και ιστορικές. Για την έρευνά της, η σκηνοθέτης, ζήτησε την βοήθεια, μεταξύ άλλων, ανθρώπων που έχουν επισκεφθεί το Τσέρνομπιλ αρκετές φορές, αναζητώντας μία ξεχωριστή εμπειρία.
Η ταινία υπογραμμίζει την περιπέτεια με σκοπό ο θεατής να προβληματιστεί για ουσιώδη θέματα, όπως είναι η πυρινική ενέργεια και τα ένοχα μυστικά που κρύβονται πίσω από αυτή.
Ο άνθρωπος τρέφει μία αλλόκοτη δίψα για αδρεναλίνη, περιπέτεια, ακόμη και τρέλα. Ποια είναι, όμως, τα όρια σε όλο αυτό; Η ίδια η ζωή είναι ένα συνοθύλευμα θετικών και αρνητικών στοιχείων και καταστάσεων. Η ταινία αφήνει «χώρο» στο μυαλό του θεατή για σκέψη, έρευνα, προβληματισμό και ερμηνεία.
Μπορείτε να δείτε ολόκληρη τη συνέντευξη της σκηνοθέτιδας με την Αντωνία Πτερνέα στα αγγλικά εδώ.
Martijn Veldhoen «Εν κινήσει-Ευρωπαϊκή ταυτότητα και αγάπη για την Ευρώπη»
Τα γυρίσματα της ταινίας ξεκίνησαν το 2015 και ολοκληρώθηκαν το 2020. Η ταινία ακολουθεί έξι ανθρώπους με διπλή Ευρωπαϊκή καταγωγή για πέντε χρόνια. Αρχικά ο σκηνοθέτης έπρεπε να εντοπίσει τους χαρακτήρες που θα παίξουν στην ταινία. Χρειάστηκαν 55 συνεντεύξεις σε 18 διαφορετικές χώρες. Μία δύσκολη, αλλά επικοδομητική διαδικασία. Ένα από τα άτομα που παρουσιάζονται στην ταινία είναι και η κόρη του σκηνοθέτη.
Ο σκηνοθέτης δίνει ιδιαίτερο βάρος στο θέμα της οικονομίας. Ο κόσμος, όπως ο ίδιος αναφέρει, έχει κουραστεί να αντιμετωπίζεται η Ευρώπη ως μία αγορά για πολυεθνικές. Το μήνυμα που θέλει να περάσει στον θεατή είναι πως η πολιτική επηρεάζει τις ζωές των ανθρώπων σε όλα τα επίπεδα, προσδίδοντας, παράλληλα, στα πολιτικά γεγονότα έναν πιο ανθρώπινο χαρακτήρα.
Μπορείτε να δείτε ολόκληρη τη συνέντευξη του σκηνοθέτη με τη Βάλια Ορφανίδου στα αγγλικά εδώ.
Μην ξεχάσετε να δείτε τις ταινίες της ημέρας 10/2 μέχρι τις 23:59 στον παρακάτω σύνδεσμο!