Ενας από τους στόχους του Διεθνούς Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου ήταν από την αρχή του να φέρει το κοινό της Πελοποννήσου πιο κοντά στους δημιουργούς των ταινιών που παρουσιάζει. Φέτος, μιας και οι συνθήκες επέβαλλαν να πραγματοποιήσουμε διαδικτυακά το φεστιβάλ ζητήσαμε από συνεργάτες και εθελοντές του φεστιβάλ να πάρουν συνεντεύξεις από τους σκηνοθέτες του προγράμματος ONLINE ώστε να φέρουν τις ταινίες τους ακόμη πιο κοντά στο κοινό. Οι συνεντεύξεις αυτές ρίχνουν φως στη καλλιτεχνική ματιά των σκηνοθετών μιλώντας παράλληλα για την προσωπική τους σύνδεση με την δημιουργία τους. Οι συνεντεύξεις των ταινιών που περιλαμβάνονται στο αφιέρωμα "Διεκδικώντας την Ελευθερία" πραγματοποιήθηκαν από τους φοιτητές των Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, ως μέρος της συνεργασίας μας με το Πανεπιστήμιο.
Τις συνεντεύξεις των σκηνοθετών διεξάχθηκαν από τους: Μάνος Καλαφατέλης, Ντίνα Σοτάκη, Στέλλα Παπακωνσταντίνου, Κώστας Μέτσος, Γιάννης Κουτρέσης, Γιαννης Μανωλούδης, Ανδριάνα Γιαννακοπούλου, Δάφνη Αληχοντζώτη, Ornela Koutrolli, Ηλέκτρα Κατσιμίχα, Βάλια Ορφανίδου, Αντωνία Πτερνέα και οι Μαρία Σιαμάτρα, Μαρία Νικολακοπούλου, Γιώργος Γερανάκης, Άγγελος Κουρέπης, Μαρία Γαλάνη, Καλλιόπη Καλποδήμου, Κατερίνα Mefsout από την ομάδα του τμήματος Θεατρικών Σπουδών του ΠΑ.ΠΕΛ.
Tekla Taidelli: «BEDU Beddna Naiesh»
Η σκηνοθέτης δημιουργεί ταινίες που συσχετίζονται με την πραγματικότητα του πεζοδρομίου, αγγίζοντας θέματα που αφορούν αστέγους, πρόσφυγες κ.α. Η ομορφιά αποκαλύπτεται στις ζωές των ανθρώπων που ξεπερνούν τα συμβατά όρια. «BeddnaNaiesh» -«Θέλουμε να ζήσουμε». Ο τίτλος της ταινίας τα λέει όλα. Ο άνθρωπος εκτιμά την ίδια την ζωή όταν τα έχει χάσει όλα.
Έχοντας ζήσει στον δρόμο και η ίδια για μεγάλο χρονικό διάστημα, (όταν εγκατέλειψε το σπίτι της σε ηλικία 18 ετών), έμαθε το πώς να επιβιώνει και το πώς να δίνει φωνή σε όσους ήταν αόρατοι για την κοινωνία.
Όπως δηλώνει η ίδια, αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες, όντας γυναίκα, όταν πλησίασε την φυλή, μιας και οι νόμοι αυτών των ανθρωπων είναι πολύ σκληροί. Κατά την διάρκεια των γυρισμάτων, όμως, ένοιωσε την ανθρωπιά από τα άτομα της φυλής που την περιτριγύριζαν. Η αληθινή αξία της ζωής κρύβεται μέσα σε αυτές τις μικρές στιγμές επικοινωνίας και ανθρώπινης επαφής και όχι στο καθημερινό τρέξιμο και την ψεύτικη ανάγκη για χρήματα και καριέρα.
Η Teklaδεν σταματάει στιγμή να δημιουργεί. Πιστεύει ότι ο σκηνοθέτης είναι μία «σανίδα σωτηρίας» για όλους αυτούς τους ανθρώπους που κανένας δεν αφουγκράζεται. Για όλους αυτούς τους ανθρώπους που διψούν για ζωή...
Μπορείτε να δείτε ολόκληρη τη συνέντευξη του σκηνοθέτη με τον Μάνο Καλαφατέλη στα αγγλικά εδώ.
Minsu Park «CHADDR-Ένας ποταμός ανάμεσά μας»
Ο Minsu Park παρουσιάζει για πρώτη φορά δουλειά του στο 7ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου και εκφράζει την απόλυτη ικανοποίησή του για αυτό το γεγονός. Ο σκηνοθέτης επισκέφθηκε τυχαία μία έκθεση φωτογραφίας με θέμα τον τρόπο με τον οποίο πηγαίνουν τα παιδιά σχολείο στα Ιμαλάια και από αυτό εμπνεύστηκε το θέμα της ταινίας του.
Ο σκηνοθέτης επισκέφθηκε το μικρό χωριό των Ιμαλαϊων, (στα σύνορα Ινδίας-Θιβέτ), όπου γνωρίστηκε με τους μαθητές και τις οικογένειές τους. Αυτό που τον εντυπωσίασε ήταν ο αγνός τους χαρακτήρας, τα πιστεύω τους, καθώς και η φιλοσοφία τους απέναντι στην ίδια την ζωή.Μέσα από την ταινία του θέλει να παρουσιάσει τις ιστορίες αυτών των ανθρώπων και τους δυνατούς δεσμούς τους με το μεγαλείο της φύσης.
Κατά την διάρκεια των γυρισμάτων ήρθε αντιμέτωπος με πολλές δυσκολίες. Το πρώτο πράγμα που έπρεπε να αντιμετωπίσει ήταν η ασθένεια του υψομέτρου, («νόσος των όρεων»), μιας και βρισκόταν σε υψόμετρο 4,000 μέτρων. Αντιμετώπισε, επίσης, δυσκολία και με τις καιρικές συνθήκες. Τον χειμώνα, η θερμοκρασία άγγιζε τους -30 βαθμούς Κελσίου. Δεν ήταν και λίγες οι φορές που ενώ διέσχιζε τον παγωμένο ποταμό, ο πάγος έσπαγε και ο ίδιος επεφτε μέσα στο παγωμένο νερό. Θεωρεί τον εαυτό του πολύ τυχερό που κατόρθωσε και επιβίωσε κάτω από τέτοιες ακραίες συνθήκες.
Ο Μίνσου Παρκ δηλώνει ότι έμαθε πολλά από την ταινία. Εκτίμησε την αγωνία για επιβίωση και εκπαίδευση, ενώ έμαθε για των σεβασμό των ανθρώπων απέναντι στην φύση και την φιλοσοφία του Βουδισμού. Τέλος, η πρωταγωνίστρια της ταινίας, Stanzin, (η οποία χρειαζόταν τέσσερις ολόκληρες ημέρες για να φτάσει στο σχολείο), σήμερα σπουδάζει σε πανεπιστήμιο της Ινδίας. Για πολλά παιδιά, ακόμη, όμως,η δύσκολη και επικίνδυνη διαδρομή προς το σχολείο συνεχίζεται...
Μπορείτε να διαβάσετε πιο αναλυτικά την συνέντευξη στα αγγλικά εδώ.
Julia Saponova: «Τρώγοντας έναν ελέφαντα»
Η πρωταρχική ιδέα ήταν η δημιουργία ενός μικρού βίντεο που, εν συνεχεία, κατέληξε στην δημιουργία της ταινίας. Πρόκειται, ουσιαστικά, για μία οικογενειακή ταινία γεμάτη θετικές και απρόσμενες εκπλήξεις. Στόχος του ντοκιμαντέρ είναι η άμεση σύνδεση του θεατή με τους χαρακτήρες.
Η σκηνοθέτης αναφέρει πως το δυσκολότερο κομμάτι μετά την ολοκλήρωση των γυρισμάτων ήταν η επιλογή των σκηνών, μιας και είχε υλικό 360 ωρών! Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε: «Η επιλογή ήταν μία πρόκληση».
Μπορείτε να δείτε ολόκληρη την συνέντευξη της σκηνοθέτιδας με την Ornela Koutrolli στα αγγλικά εδώ.
Javier Corcuera: «Το ταξίδι του Χαβιέ Ερώ»
Ο Χαβιέ Ερώ έμεινε στην ιστορία, όχι μονάχα για το ποιητικό του έργο, αλλά και ως μαχητής. Τα ποιήματά του διδάσκονται, ακόμη και σήμερα, στα σχολεία του Περού. Ο Χαβιέ Ερώ αποτελεί ένα σύμβολο δημιουργίας και αγωνιστικότητας για ολόκληρη την χώρα. Μετά τον θάνατό του, πολλά ήταν τα κινήματα που εμπνεύστηκαν από το έργο και τις πράξεις του.
Μπορείτε να δείτε ολόκληρη την συνέντευξη του σκηνοθέτη με τον Γιάννη Μανωλούδη στα αγγλικά εδώ.
Μην ξεχάσετε να δείτε τις ταινίες της ημέρας 5/2 μέχρι τις 23:59 σήμερα! Και καλή θέαση! Δείτε το πρόγραμμα στον παρακάτω σύνδεσμο.